Wij beschermen de ouderen, de kwetsbaren! Toch?
We vinden het moeilijk maar begrijpen het ook wel en daarom hebben we het al zo lang volgehouden om onze ouderen niet te bezoeken. Nu mogen we weer mondjesmaat met enkele ‘vaste’ personen op bezoek bij ouderen die zelfstandig wonen. Want we willen niet dat ze besmet raken met Corona…..
Op zich een mooie eerlijke oprechte gedachte.
We willen dat niemand ziek wordt, ook jongeren niet en ook mensen van middelbare leeftijd niet. En de feiten bewijzen dat vooral ouderen sterven aan het Covid-19 virus. En natuurlijk willen we dat niet. We willen dat ze zo lang mogelijk blijven leven en dat gunnen we iedereen. Dus daar ben ik het mee eens.
Nu hoor en lees ik mooie creatieve ideeen over hoe we met elkaar het leven weer kunnen gaan oppakken. Zo las ik bijvoorbeeld het idee om ouderen op 1 aparte dag per week te laten winkelen of naar de bioscoop te laten gaan. Op de andere dagen in de week blijven zij dan binnen en hoeft de rest wat minder rekening met hen te houden en kan er misschien wat sneller het één en ander versoepelt worden.
Klinkt als een win-win.
Maar wat ik eigenlijk wil vragen, is om verder te kijken naar de ouderen dan ‘de groep die beschermt moet worden tegen corona ten koste van alles’.
Hoe beschermend is het als ze contact met familie weken en maanden moeten missen?
Hoe beschermend is het als ze eigenlijk hun huis niet meer uitkomen en achteruit gaan in spierkracht, in conditie en last krijgen van rugpijn, van stijfheid, van moeheid?
Hoe beschermend is het als ze dus op een vaste dag mogen winkelen en dan ook maar alleen moeten gaan want de jongeren winkelen op andere dagen? En dus alleen een nieuwe gloeilamp moeten kopen en maar hopen dat het de juiste is. En dus alleen het koppelstuk van een kraan moeten kopen want niemand komt helpen?
Misschien vinden we wel dat ze dat vooral niét zelf moeten doen maar dat wij dat, op gepaste afstand, voor ze kunnen doen. Dan is dus eigenlijk ons advies = “Blijf zitten waar je zit en verroer je niet!”
Hoe beschermend is het als de stress toeneemt bij ouderen omdat ze alle ingewikkelde digitale ontwikkelingen niet kunnen bijbenen maar wel moeten. Omdat er niemand beschikbaar is/of durft te zijn, om te helpen?
Mijn moeder en ik hebben vanaf het begin besloten een ‘eenheid’ te zijn en dus elkaar wel op te zoeken. (In dit geval bezoek ik mijn moeder. Ze is 85 jaar en gezond). Ik heb mezelf goed in acht genomen wat betreft andere contacten, we wassen onze handen regelmatig, letten op in huis, maar ik ben er wel om te helpen. Ik heb haar les gegeven in Videobellen. Nog steeds vindt zij dat niet het leukste om te doen, maar het is wel een nuttig hulp- en communicatiemiddel in tijde van nood.
Ik ga samen met mijn moeder wandelen. Dat is stabieler en samen komen we verder. Goed voor haar spieren, conditie, weerstand, etc.
Maar wat me dus is opgevallen is het volgende: op heel veel plekken zijn bankjes weggehaald! En de stoelen op de terrassen zijn vastgezet of weggehaald zodat vooral niemand er op kan gaan zitten.
Dit alles om te voorkomen dat mensen naast elkaar gaan zitten en dus die 1,5 meter niet in stand houden en dus elkaar kunnen besmetten. Zelfs in de natuur zijn bankjes weggehaald. Ook in het winkelcentrum zijn soms alle banken weg.
Duidelijk dat bij dit soort besluiten geen ouderen gevraagd zijn mee te denken.
Want dan weet je, dat ouderen regelmatig behoefte hebben aan een bank om uit te rusten. En niet alleen ouderen, ook mensen die slecht ter been zijn, of door ziekte een slechte conditie hebben, willen af en toe uitrusten. En het is te kort door de bocht om tegen hen maar te zeggen: “Jammer dan, moet je maar thuisblijven”.
Daar is toch best wel iets op te verzinnen? Ik zag laats een voorbeeld van een bank in een wijk waar ze een plantenbak van 1,5 meter op hadden gezet, zodat links en rechts 2 zitplaatsen beschikbaar waren. Handig toch?
En misschien moeten we dan weer terug naar de bordjes waarop staat “Opstaan voor ouderen” zodat ook zij tijdens hun zo belangrijke wandeling of boodschappen, even kunnen uitrusten.
Ik heb nu al een paar keer met mijn moeder meegemaakt dat we aan een beheerder van een restaurant gevraagd hebben om even een stoel van het terras te mogen gebruiken om even uit te rusten. Bij de één mocht het wel, bij de andere niet. Regel is regel en misschien krijgen zij dan een boete…begrijp ik ook wel weer.
Maar we maken het de ouderen en lichamelijk zwakkeren zo wel extra moeilijk. Bewegen en er op uit gaan, met in achtneming van hygiëne en afstand, is wel erg belangrijk voor iedereen maar zeker voor deze groep. Met de mogelijkheid af en toe ergens uit te rusten op een bankje of een stoel. Er zullen vast al meer creatieve oplossingen zijn bedacht.
Laten we blijven omzien naar de kwetsbare groepen maar ze niet wegduwen in een hoekje. Laten we creatief blijven denken hoe ook deze groep in beweging te houden en in contact met het leven.